De herenigingswens
"Komen papa en jij ook weer een keer bij elkaar?"
De komende weken zal ik geregeld praktijkvoorbeelden beschrijven waar u wellicht ook mee te maken heeft. Deze keer:
De herenigingswens
Maar toch was het daar; "ik wens dat papa en mama weer bij elkaar komen".
Ouders geven soms aan dat dit confronterend of zelfs pijnlijk is om te horen. Doen we het niet goed? Is mijn kind niet gelukkig?
Auw..
Het is confronterend omdat dit een pijn is die je niet kunt wegnemen voor je kind. Het is een wens die bijna alle kinderen van gescheiden ouders hebben. Soms tot in hun eigen volwassenheid. De wens is hardnekkig en wordt door kinderen gekoesterd. Dit is ook waarom een nieuwe partner soms met veel vijandigheid benaderd kan worden door je kind. Een nieuwe partner is heel direct een aanslag op die betoverende wens van je kind.
Wat te doen?
Niet zo veel eigenlijk.
Deze wens is vaak het enige wat een kind nog heeft wat direct relateert aan het samenzijn van zijn of haar ouders. Kinderen weten vaak heel goed dat de wens niet reëel is, dat deze niet uit gaat komen. Een jongetje van 7 zei het heel mooi: "Ik denk dat het 99% kans is dat het niet gebeurt... Maar toch 1% kans dat het wel gebeurt! "
Soms is het daadwerkelijk onduidelijk voor kinderen. Wanneer papa en mama vriendschappelijk met elkaar omgaan, samen aan de koffie zitten en er wat gelachen wordt... Hoewel ik heel graag zie en toejuich dat gescheiden ouders zo met elkaar omgaan, kan dit genoeg munitie voor het kind zijn om de wens weer flink nieuw leven in te blazen.
Geef erkenning voor de wens; "dat zou fijn zijn hè, als dat weer gebeurt.." Wees liefdevol en duidelijk: "Wij blijven altijd jouw papa en mama, we houden heel veel van jou. Papa en mama willen niet meer bij elkaar wonen, dat gaat niet meer gebeuren en dat is voor jou heel erg jammer. Het geeft niks dat je daar verdrietig over bent."
Soms kan een kind last krijgen van deze wens, het kan acceptatie van de huidige situatie in de weg staan. Check dan nog eens bij je kind wat de gedachten zijn, benoem nogmaals dat papa en mama er altijd voor het kind zullen zijn, maar niet meer bij elkaar gaan wonen.
Daar gaat 'ie...
Bij KIES blazen we soms de wens met mooie bellen de lucht in. We bekijken in welke bel we de wens stoppen en kijken hem zo lang mogelijk na. We zuchten eens diep. We zeggen een beetje vaarwel tegen de wens en laten 'm meegaan met de bel in de wind. Een beetje dan. Want vaak komt er toch wel weer een -Ik wou dat ze nog bij elkaar waren- momentje.. en dat is oké.